ببینم تو دفتر خاطرات داری؟
تا حالا شده بشینی یه گوشهٔ خلوت و چیزایی که تو ذهنته روی کاغذ پیاده کنی؟
این‌که به چی فکر می‌کنی،
چه احساسی داری،
چه تصمیم جدیدی تو سرته
یا حتی خیال‌بافی‌هاتو بنویسی؟
خب خیلی‌ها به نوشتن عادت دارن،
دوست دارن همه چیز رو برای خودشون یادداشت کنن و این‌جوری همیشه یادشون می‌مونه که تو فلان سال، تو فلان روز، وقت فلان اتفاق چی فکر می‌کردن و نسبت به اون اتفاق چه احساسی داشتن.
می‌دونی می‌خوام یه رازی رو بهت بگم،
وقتی که بزرگ بشی، مثلا ده سال بعد، هیچ‌چی مثل خوندن این یادداشت‌ها نیست.
حتی خوندن خاطره‌های غمگینت هم می‌تونه لبخند به لبات بیاره.
مثلاً فکر کن همین سارای خودمون بعد ده سال بیاد سراغ این خاطره‌ها، به نظر من که خیلی براش دلنشین باشه خوندن خاطرهٔ اولین روزه‌هاش…