کارگروهی خیلی سخته.
یه وقتایی آدم مجبور میشه اون کاری رو انجام بده که هیچ دوست نداره.
یه وقتایی مجبور میشه با کسایی همکاری کنه که خیلی باهاشون حال نمی‌کنه.
بدتر از همه اینه که هر گروه یه سرگروه داره و اگه خودت سرگروه نباشی، یعنی باید به حرف یکی دیگه گوش کنی!
اینا چیزاییه که خیلی‌ها در مورد کار گروهی میگن.
ولی من میگم کارگروهی خیلی خوبه،
یاد می‌گیری که حتی وقتی اوضاع اونجوری که می‌خوای نیست، بازم وظیفه‌ات رو درست انجام بدی.
یاد می‌گیری چه جوری با بقیه حرف بزنی و رفتار کنی تا آدمای غریبه بشن دوستای تازه‌ات.
یاد می‌گیری هر کسی یه جایگاهی داره و با توجه به اون وظیفه‌اش مشخص می‌شه.
حالا نظر تو چیه؟
به نظرت نظر سپهر و افشین و محسن و طاها چیه؟
خب قصه رو گوش کن تا بفهمی.